Chantal is altijd al een bezige bij geweest. Jaren werkte ze in de retail en vervolgens had ze verschillende eigen zaken, waaronder een cateringbedrijf. Het ging haar voor de wind, totdat er twaalf jaar geleden plotseling een deurwaarder bij haar op de stoep stond. “Uit het niets werd mij verteld dat er beslag werd gelegd op mijn bezittingen. Volgens de deurwaarder waren er al meerdere betalingsherinneringen verstuurd en had ik zelfs voor de rechtbank moeten verschijnen. Er stonden tienduizenden euro’s aan schuld open, terwijl ik geen idee had wat er aan de hand was. En dit was nog maar het begin.”   

Spullen besteld
Chantal kwam erachter dat er een tweede zorgverzekering op haar naam en BSN-nummer was afgesloten, die ze niet kon stopzetten maar ook niet werd betaald. Daarnaast had zemeerdere abonnementen die ze zelf niet had afgesloten en waren er allerlei spullen besteld, vertelt ze. “Televisies, koelkasten, meubels: álles werd op krediet en op mijn naam besteld. Bij Wehkamp alleen al werd voor 25.000 euro aan artikelen gekocht. Er is zelfs een auto op mijn naam geleased. Van al die aankopen heb ik nooit iets gezien, omdat ze op een ander adres werden bezorgd. In het begin konden ze zelfs bij mijn bankgegevens, maar daar ben ik gelukkig snel achter gekomen. Ieder half jaar heb ik mijn rekeningnummer veranderd.”  

Hard werken
Het ging in totaal om een schuld van bijna een ton. Recht op hulp van instanties had ze niet, doordat ze zelf een goed inkomen had. “Ik had mijn eigen bedrijf, maar tegen de schulden was niet op te werken. Ik was op dat moment ook nog eens alleenstaande moeder. Ik werkte me tien keer een slag in de rondte, maar kon ’s avonds niet eens een warme maaltijd op tafel zetten. Ik heb jaren in armoede geleefd.” Haar cateringbedrijf werd door alle geldproblemen ook nog eens failliet verklaard. “Ik heb allerlei baantjes aangenomen om de schulden maar te kunnen afbetalen. Na vier jaar leerde ik mijn huidige man kennen en kwam ook zijn inkomen erbij, maar het bleef heel hard werken.”

Aangifte  
Meerdere keren had Chantal aangifte geprobeerd te doen, maar steeds werd ze weggestuurd. “Direct nadat ik de deurwaarder aan mijn deur had gehad, ben ik naar de politie gegaan. Ik werd niet geloofd. Pas na vier jaar, toen mijn man met me meeging en erop stond dat er iets mee werd gedaan, kon ik aangifte doen. Toch kwam daar niets uit, want ik kon het niet bewijzen. Ik heb de bedrijven opgebeld waaraan ik blijkbaar geld schuldig was, maar wegens privacy kreeg ik geen gegevens. Mijn naam was gebruikt, maar ik mocht niet weten op welk adres de pakketjes werden afgeleverd. Via een oplichtingendienst heb ik geprobeerd te achterhalen wie erachter zat, maar alle IP-adressen die ik heb opgevraagd bij de bedrijven, eindigden op de Middellandse Zee. Ik ben er dus nooit achter gekomen wie dit heeft gedaan. Zonder na te denken geef je je ID-kaart af bij belangrijke instanties of als er een pakketje wordt thuisbezorgd, maar je gegevens kunnen daardoor in hele verkeerde handen terechtkomen.”       

Niet opgeven
Na zeven jaar kwam er een einde aan de pakketjes, mede doordat Chantal bij bedrijven uiteindelijk op een lijst werd gezet die voorkwam dat er op haar naam op krediet kon worden gekocht. “Sinds vorig jaar augustus ben ik helemaal schuldenvrij. Van een aantal schuldeisers heb ik door de aangifte een kwijtschelding gehad, maar de overgebleven tachtigduizend euro heb ik volledig afbetaald.” Hoewel Chantal nog steeds in behandeling is voor traumaverwerking, wil ze vooral de positieve kant van het verhaal laten zien. “Ik heb inmiddels een nieuwe succesvolle webshop kunnen opbouwen: NeoVital Nutrition. Ik ontwikkel supplementen op natuurlijke basis, iets dat altijd al mijn droom was. Ik heb weer liefde en passie voor wat ik doe. Ik moet en zal hard blijven werken, ook voor de stichting die ik samen met drie oud-slachtoffers van ID-fraude heb opgericht. Met Stichting Fraude Fighter helpen we gezinnen die slachtoffer zijn geworden van identiteitsfraude. Wat er ook in je leven gebeurt, met doorzettingsvermogen kun je heel veel voor elkaar krijgen. Geef nooit op. Dat is het allerbelangrijkst.”